عنصر هلیوم
عنوان: |
عنصر هلیوم |
تهیه کننده: |
علیرضا مینائی فر |
ناشر: |
|
آدرس سایت: |
|
منبع: |
|
زبان: |
فارسی |
تعداد صفحه: |
17 |
نوع فایل: |
|
حجم فایل فشرده (KB): |
373 |
لینک دانلود فایل |
فهرست اطلاعات کلی هليم اطلاعات اوليه درباره هليم تاريخچه هليم پيدايش هليم خصوصيات قابل توجه هليم شناسايی هليم تهيه هليم کاربردهای هليم ترکيبات هليم ايزوتوپهای هليم گونه های هليم هشدارها درباره هليم |
توضیح: برای بازکردن فایل pdf به نرم افزار Adobe (acrobat) reader نیاز دارید و در صورتی که فایل باز نشد باید این نرم افزار را تهیه و نصب کنید که این نرم افزار معمولا در سی دی مادر برد کامپیوتر یا سی دی راهنمای برخی محصولات که همراه با خرید به شما داده شده است موجود میباشد. و یا میتوانید از بازار تهیه کنید. ویا از سایت Adobe دانلود نمائید.
|
این مطلب در تاریخ: سه شنبه 21 آذر 1391 ساعت: 12:11 منتشر شده است
نيتروژن و آمونياك سازي
تاثیر پلاستیک بر سلامت
بیسفنول، ماده سمی است که موجب بسیاری از ناهنجاریهای غیرقابل جبران در بدن میشود که بعضی از آنها عبارتند از:
- بلوغ زودرس و رشد بیش از اندازه سینه در دختران جوان
- به وجود آمدن رفتارها و خلق و خوی جنس مخالف در شخص
- تغییر عملکرد هورمونها و کاهش ترشح هورمون تستوسترون
- بزرگ شدن غده پروستات در مردان
- کم شدن تعداد و کیفیت اسپرم مردان
- تغییر فعالیت سیستم ایمنی بدن
- تغییرات خلق و خو و بروز تندخویی و پرخاشگری
- همچنین زنان بارداری که در معرض دائم این ماده قرار میگیرند، بیشتر صاحب فرزند پسری میشوند که دچار اختلالات تناسلی است.
چاقی و دیابت
ماده شیمیایی بیسفنول با بروز چاقی و دیابت در ارتباط است. مقادیر کمی از این ماده ممکن است در بدن واکنش ایجاد کرده و بر هورمون ها تاثیر منفی بگذارد. این ماده باعث افزایش میانگین میزان چربی ها و تولید هورمون انسولین میشود که مسئول کنترل سطح قند در خون در بدن است. اگر میزان این هورمون افزایش یابد، بدن در مقابل تاثیرات آن مقاوم میشود که این امر باعث افزایش وزن و دیابت نوع دوم میشود. ماده بیسفنول بر لوزالمعده که تولید کننده انسولین است، تاثیرات منفی میگذارد.
باروری
اگر غلظت بیسفنول زیاد باشد، میتواند روی کیفیت اسپرم در مردان تأثیر منفی بگذارد و در زنان نیز احتمال ناباروری را افزایش دهد و بیماریهای قلبی و عروقی ایجاد کند. وجود بیسفنول تنها به قوطی های کنسرو و شیشه شیرها محدود نمیشود، بلکه برای ساخت اسباببازیهای پلاستیکی، بسته بندیهای مواد غذائی و اشیاء دیگری که ما به طور روزمره با آنها در تماس هستیم نیز از این ماده سمی استفاده میشود.
این مطلب در تاریخ: سه شنبه 21 آذر 1391 ساعت: 11:58 منتشر شده است
نقطه ذوب
نقطه ذوب درجه حرارتی است که در آن درجه حرارت، ماده جامد به مایع تبدیل شود (درجه حرارتی که در آن فشار بخار مایع با جامد برابر گردد). در تمام مدت ذوب درجه حرارت ثابت میماند و در این درجه حرارت دو فاز در حال تعادل هستند. وجود ناخالصی در یک ماده، نقطه ذوب آنرا پایین می آورد و مخلوط دو ماده، دارای نقطه ذوبی پایین تر از هر کدام از دو ماده اولیه است.
دامنه ذوب، دمائی است که ترکیب شروع به مایع شدن میکند تا دمایی که به طور کامل مایع میشود. ترکیب خیلی خالص دامنه ذوب 5/0 درجه یا کمتر دارد. دامه ذوب ترکیبات خالص معمولی 2-1 درجه است.
خلوص ترکیب از دو طریق مشخص میشود: اول اینکه ماده خالصتر نقطه ذوب بالاتری دارد، دوم اینکه ماده خالصتر دامنه ذوب کمتری دارد یعنی بین درجه حرارت شروع و پایان ذوب اختلاف کمتری وجود دارد.
تعیین نقطه ذوب صحیح یک ترکیب آلی احتیاج به ماده کافی دارد تا با سرد و گرم کردنهای متناوب بتوان در بین فازهای مایع و جامد تعادل برقرار کرد و درجه حرارت آنرا اندازه گرفت. مقدار ماده ای که برای این عمل لازم است غالبا بیشتر از مقداری است که شیمیدان در دسترس دارد. از اینرو روشهای میکرو که چندان دقیق نیستند ولی احتیاج به مقدار ناچیزی از نمونه دارند و آسان هم هستند توسعه یافته اند. یکی از متداولترین روشها، استفاده از لوله مویین است. در کلیه روشهای میکرو نقطه ذوب را به صورت حدود تغییرات ذوب اندازه میگیرند. این حدود شامل درجه حرارتی است که عمل ذوب نمونه شروع میشود و بعد خاتمه می یابد.
در اندازه گیری نقطه ذوب با لوله مویین از گرم کن های گوناگونی استفاده میشود. این گرم کن ها از یک بشر ساده که محتوی مایعی با نقطه جوش بالاست و با چراغ گاز گرم و با دست همزده میشود، شروع شده و به وسایل کاملی میرسد که با الکتریسیته گرم میشود و بطور مکانیکی به هم میخورد.
بخش عملی
تعیین نقطه ذوب یک نمونه
مقدار کمی از نمونه پودر شده را در روی یک شیشه ساعت کوچک بگذارید (در صورتی که نمونه به صورت پودر نباشد با هاون چینی آنرا کاملا پودر کنید)، یک لوله مویین کاملا تمیز برداشته و به وسیله شعله یک طرف آنرا کاملا مسدود نمائید و چند بار نوک باز لوله مویین را آهسته به داخل جسم جامد بزنید. با برگرداندن لوله و با زدن سریع انتهای بسته لوله بر روی یک سطح محکم میتوان جسم جامد را به طرف انتهای بسته لوله هدایت کرد. جسم باید در انتهای بسته لوله کاملا متراکم شود. بهترین راه انجام این کار آن است که در خاتمه لوله مویین را از درون یک قطعه لوله شیشه ای بزرگتر که تقریبا به طول 60 سانتیمتر باشد، بر روی سطح محکمی رها کنید. نمونه باید به اندازه ای باشد که پس از عمل تراکم لوله مویین را تا عمق 3-2 میلی متر پر کند. این مقدار نباید بیشتر باشد. لوله مویین را به وسیله یک بند لاستیکی کوچک به گرماسنج متصل کنید. خود نمونه باید در مجاورت حباب گرماسنج باشد و بند لاستیکی در بالاترین جا تا از سطح مایع داغ دور باشد. سپس گرماسنج را به کمک چوب پنبه سوراخداری که یک طرف آن بریده شده درداخل گرمکن قرار دهید (مطابق شکل زیر). منظور از این بریدگی آن است که درجات گرماسنج در آن حدود آشکار شوند و همچنین دستگاه یک سیستم باز باشد. (احتیاط: هرگز نباید یک سیستم بسته را حرارت داد.) با استفاده از حرارت یک چراغ کوچک بونزن به آرامی درجه حرارت مایعی را که باید گرم شود بالا ببرید (حدود 2 درجه در دقیقه) درجه ای را که ابتدا عمل ذوب مشاهده میشود و همچنین درجه ای را که در آن آخرین قسمت جامد ذوب میشود را یادداشت کنید.
شکل: نمای نزدیک چگونگی بستن لوله مویین به دماسنج و چگونگی برش چوب پنبه
1- مخزن دماسنج
2- محل نمونه
3- مایعی با نقطه جوش بالا
4- بند لاستیکی
5- چوب پنبه برش داده شده
این مطلب در تاریخ: دو شنبه 15 اسفند 1390 ساعت: 1:47 منتشر شده است
تعیین نقطه جوش
نقطه جوش
مولکولهای مایع دائما حرکت می کنند. تعدادی از این مولکولها هنگامی که در سطح مایع هستند میتوانند به فضای بالای مایع بگریزند. مایعی را در ظرف بسته ای که هوایش تخلیه شده در نظر بگیرید. تعداد مولکولها در فاز گازی مایع افزایش می یابد تا سرعت ورود مجدد مولکولها به فاز مایع با سرعت گریزشان برابر شود، سرعت ورود مجدد متناسب با تعداد مولکولها در فاز گازی است. در این حال دیگر تغییر اساسی در دستگاه ملاحظه نمی شود و می گویند که سیستم در حال تعادل جنبشی است. مولکولها در فاز گازی به سرعت حرکت میکنند و دائما به دیواره ظرف بر می خورند و منجر به وارد کردن فشار به دیواره آن می شوند میزان این فشار در یک درجه حرارت معین را فشار بخار تعادل جسم مایع در آن درجه می نامند. این فشار بخار به درجه حرارت بستگی دارد. این بستگی به آسانی با تمایل گریز مولکولها از مایع قابل توجیه است. با ازدیاد درجه حرارت انرژی جنبشی متوسط مولکولها افزایش می یابد و فرار آنها به فاز گازی آسان میشود. سرعت ورود مجدد مولکولها نیز رو به افزایش می رود و به زودی در درجه حرارت بالاتر تعادل برقرار می شود. ولی در این حال تعداد مولکولها در فاز گازی از تعداد آنها در درجه حرارت پایین تر بیشتر است و در نتیجه فشار بخار زیادتر است.
اکنون نمونه مایعی را در نظر بگیرید که در یک درجه حرارت معین در ظرف سر گشاده ای قرار دارد و مولکولهای فاز بخار در بالای مایع می توانند از محوطه ظرف خارج شوند. بخاری که در بالای این نمونه است از مولکولهای هوا و نمونه تشکیل شده است. طبق قانون فشارهای جزئی دالتون، فشار کل (خارجی) در بالای مایع برابر با فشارهای جزئی نمونه و هوا است:
هواP + نمونهP = کلP
فشار جزئی نمونه برابر با فشار بخار تعادل آن در درجه حرارت معین است. اگر درجه حرارت بالا رود (بدین ترتیب فشار بخار تعادل نمونه زیاد میشود)، تعداد مولکولهای نمونه در فضایی که در بالا و نزدیک مایع است افزایش می یابد و در نتیجه مقداری از هوا جابجا میشود. در درجه حرارت بالا فشار جزئی نمونه درصد بیشتری از فشار کل را تشکیل میدهد. با ازدیاد بیشتر درجه حرارت این عمل ادامه می یابد تا فشار بخار تعادل با فشار خارجی برابر شود و در این حال تمام هوا کاملا از ظرف خارج میشود. تبخیر بیشتر باعث جابجا شدن مولکولهای گازی نمونه خواهد شد. با توجه به این حقایق به این نتیجه میرسیم که فشار بخار تعادل یک نمونه یک حد نهایی دارد که به وسیله فشار خارجی معین میشود. در این حد سرعت تبخیر به مقدار زیادی افزایش می یابد (که با تشکیل حباب در مایع آشکار میشود) و این مرحله را عموما شروع جوشش می دانند. نقطه جوش یک مایع درجه حرارتی است که در آن فشار بخار مایع کاملا برابر با فشار خارجی شود. چون نقطه جوش مشاهده شده مستقیما به فشار خارجی بستگی دارد، از این جهت باید در گزارش نقطه جوش، فشار خارجی هم قید شود (مثلا نقطه جوش 152 درجه سانتیگراد در فشار 752 میلی متر جیوه). معمولا نقطه جوش استاندارد را در فشار آتمسفر (760 mm Hg) تعیین میکنند.
نقاط جوش برای شناسایی مایعات و برخی از جامداتی که در حرارت پایین ذوب میشوند، مفید هستند. جامداتی که در حرارت بالا ذوب میشوند معمولا آنقدر دیر میجوشند که نمیتوان به راحتی درجه جوش آنها را اندازه گرفت.
بخش عملی
اندازه گیری نقطه جوش به روش میکرو:
انتهای دو لوله مویین تمیز یک میلی متری را به وسیله حرارت شعله بسته و به هم متصل کنید و در حدود سه یا چهار میلی متر پایین تر آنرا صاف ببرید مانند شکل 1 (1- محل اتصال 2- محل برش).
یک لوله شیشه ای 4 میلی متری مطابق شکل 2 تهیه کنید و آنرا با یک حلقه لاستیکی به یک گرما سنج متصل کنید حدود 2 قطره از مایع مورد آزمایش را به کمک پیپت مویین در انتهای لوله 4 میلی متری قرار دهید و لوله مویین جوش را در آن داخل کنید چنانچه سطح نمونه مایع در زیر محل اتصال لوله مویین باشد آنقدر از نمونه اضافه کنید تا سطح مایع به بالای اتصال برسد. گرماسنج و لوله های متصل به آنرا در داخل حمامی که بتوان آنرا گرم کرد قرار دهید و مواظب باشید که حلقه لاستیکی در بالای سطح مایع باشد. درجه حرارت را به سرعت بالا ببرید تا حبابهای تند و مداومی از لوله مویین جوش خارج شود. در این حال حرارت را قطع کنید. با سرد شدن تدریجی حمام سرعت خروج حباب کم میشود. در لحظه ای که خروج حباب کاملا متوقف میشود و مایع شروع به بالا رفتن از داخل لوله مویین میکند درجه حرارت گرما سنج را یادداشت کنید. این درجه، نقطه جوش نمونه مایع است.
شکل2: 1-دماسنج 2-بند لاستیکی 3-بشر 4-پارافین مایع 5-لوله مویین 6-لوله با قطر 4 میلیمتر 7- مایع نمونه 8-شعله
این مطلب در تاریخ: دو شنبه 15 اسفند 1390 ساعت: 1:45 منتشر شده است
ضریب شکست نور
ضریب شکست نور
یکی دیگر از راههای شناسایی و تشخیص ترکیبات آلی استفاده از ثابت فیزیکی ضریب شکست نور در یک مایع مجهول میباشد.
سرعت انتقال نور در محیطهای مختلف متفاوت است. انحراف شعاع نور در هنگام عبور از حد فاصل دو محیط مختلف یکی از نتایج مستقیم و قابل رویت این اختلاف است. انحراف نور به علت تغییر سرعت آن است.
زاویه شکست نور (زاویه انحراف) به دانسیته محیط، نوع مولکولهای موجود، درجه حرارت محیط و طول موج نور بستگی دارد. چنانچه محیطی مانند هوا به عنوان مقیاس انتخاب شود و زوایای شکست با یک طول موج یکنواخت در یک درجه حرارت یکسان اندازه گیری شود، در این صورت زوایای اندازه گیری شده یکی از خواص محیط ثانوی در حد فاصل مربوط است و میتوان از آن به عنوان یک خصلت مشخص جسم سازنده آن محیط استفاده کرد.
مقداری که عملا به صورت ثابت فیزیکی یک مایع گزارش میشود، زاویه شکست آن نیست بلکه ضریب شکستی (n) است که از معادله زیر تعیین میشود:
n=sin i / sin p
در اینجا i زاویه ای است که نور ورودی (در هوا) با خط عمود بر سطح حد فاصل میسازد و p زاویه ای است که نور شکسته شده (در مایع) با این خط به وجود می آورد. نور تکفام مقادیر دقیق تری از نور معمولی میدهد و از این جهت ضرایب شکست را اکثرا نسبت به خط D سدیم(598.3 mμ = λ طول موج) گزارش میکنند. این نور را به صورت پایه و درجه حرارت را به صورت توان نشان میدهند (مانند nD20 = 1.3330).
رفراکتومتر Abbe دستگاهی است که غالبا شیمیدانها از آن استفاده میکنند. در این رفراکتومتر از نور معمولی به عنوان منبع نور استفاده میشود، ولی با یک موازنه ای که در یک سیستم منشوری به عمل می آید، ضریب حاصل نسبت به خط D سدیم به دست می آید.
این مطلب در تاریخ: دو شنبه 15 اسفند 1390 ساعت: 1:41 منتشر شده است
تهيه معرف شيف (فوشين)
نيم گرم فوشين خالص (پارا روز آنيلين هيدروكلريد) را در 500 سي سي آب مقطر حل نموده و صاف نماييد و سپس 500 سي سي آب مقطر را با انيدريد سولفورو (SO2) اشباع نموده و با محلول صاف شده فوق مخلوط نموده و يك شبانه روز به حال خود بگذاريد. معرف بيرنگ و حساس است.
این مطلب در تاریخ: دو شنبه 15 اسفند 1390 ساعت: 1:39 منتشر شده است
تهيه معرف تولنس (Tollen’s)
در يك لوله آزمايش يك سي سي نقره نيترات 5% و يك قطره سود 10% اضافه كنيد و در حالي كه مخلوط را تكان ميدهيد چند قطره محلول آمونياك 2% اضافه نماييد تا فقط رسوب قهوه اي اكسيد نقره حل گردد و از مصرف آمونياك اضافي خودداري نماييد. معرف را كمي قبل از مصرف تهيه كنيد زيرا در اثر ماندن تجزيه ميگردد.
این مطلب در تاریخ: دو شنبه 15 اسفند 1390 ساعت: 1:38 منتشر شده است
تهيه معرف بنديكت
هشتادو شش و نيم گرم (86.5) سديم سيترات متبلور و 50 گرم سديم كربنات انيدر (بدون آب) را در 350 سي سي آب حل كنيد. در صورت احتياج آنرا صاف كنيد. محلولي از هشت ممیز شصت و پنج صدم (8.65) گرم سولفات مس متبلور در 50 سي سي آب را با به هم زدن مداوم به آن اضافه كنيد. محلول را تا 500 سي سي رقيق نماييد. محلول حاصل بايد كاملا زلال باشد و در غير اين صورت بوسيله كاغذ صافي آنرا صاف كنيد.
این مطلب در تاریخ: دو شنبه 15 اسفند 1390 ساعت: 1:38 منتشر شده است
تهيه معرف يونيورسال بوگن
يكدهم گرم فنل فتالئين، دودهم گرم متيل رد، سه دهم گرم زرد متيل، چهاردهم گرم آبي برومو تيمول و پنج دهم گرم آبي تيمول را در نيم ليتر الكل مطلق حل نموده و به اندازه اي محلول سود به آن اضافه نماييد تا رنگ آن زرد شود.
تغيير رنگ اين معرف در PH هاي مختلف به اين شرح است:
PH=2 قرمز
PH=4 نارنجي
PH=6 زرد
PH=8 سبز
PH=10 آبي
براي تهيه معرف يونيورسال بوگن 3 سي سي محلول تهيه شده را با الكل 95% به يك ليتر برسانيد.
این مطلب در تاریخ: دو شنبه 15 اسفند 1390 ساعت: 1:37 منتشر شده است
تهيه معرف فهلينگ
از دو معرف (آ) و (ب) تشكيل شده.
معرف (آ) شامل 34.6 (سي و چهار مميز شش) گرم سولفات مس آبدار در 500 سي سي آب مقطر است.
معرف (ب) شامل 173 گرم تارتارات مضاعف سديم و پتاسيم و 70 گرم سود در 500 سي سي آب مقطر آست.
در هنگام لازم اين دو محلول را به نسبت مساوي با يكديگر مخلوط كرده و مصرف ميكنند.
این مطلب در تاریخ: دو شنبه 15 اسفند 1390 ساعت: 1:37 منتشر شده است